تا به حال فکر کرده‌اید که چرا ما غذا را می‌پزیم؟
تا به حال فکر کرده‌اید که چرا ما غذا را می‌پزیم؟ حقیقتش را بخواهید من تا حدودی طرف‌دار گیاه‌خواری و خام‌خواری هستم. اما چیزی که همیشه برایم سؤال بود این بود که چرا انسان غذای خود را می پزد ؟!!!
علت این داستان احتمالا به تنها عضو متفاوت انسان با حیوانات دیگر برمیگردد : مغز
کمی اندیشه درباره مغز
آیا مغزهایی که وزن یکسانی دارند، یکسان می‌فهمند؟ خیر ، بطور مثال وزن مغز یک شامپانزه برابر با مغز یک گاو است! اما آن کجا و این کجا!؟
پس این تئوری درست نیست که هر چه مغز بزرگ‌تر، هوش بیشتر! به خصوص اینکه مغز انسان بزرگ‌ترین مغز نیست. مغز انسان ۱.۵ کیلوگرم است اما مغز فیل ۴.۵ کیلوگرم و مغز وال، تا ۹ کیلوگرم !!! بنابراین مغز ما یک چیز خاص و غیرمعمول است که باید بفهمیم جریان این خاص بودن چیست!؟
یک چیز غیرمعمول در مورد مغز انسان این است که نسبت وزن مغز انسان به کل وزن او بیش از همین نسبت در حیوانات دیگر است ! این را از روی مقایسه انسان با موجودات دیگر می‌شود فهمید. مثلاً گوریل ۲.۵ برابر انسان است اما آن‌ها نیم کیلوگرم بیشتر مغز ندارند.
یک چیز غیرمعمول دیگر در مورد مغز انسان این است که مغز بیشتر از حد معمول “انرژی” مصرف می‌کند. با اینکه مغز انسان فقط ۲ درصد بدن را تشکیل می‌دهد اما ۲۵ درصد انرژی بدن را مصرف می‌کند!
گفته می‌شود که مغز انسان به طور میانگین ۸۶ میلیارد نورون دارد که ۱۶ میلیارد آن در قشر مخ (که مسؤول تحلیل و هشیاری و … است) قرار دارد.
چرا مغز انسان اینقدر انرژی مصرف می‌کند؟ پاسخ بسیار ساده است. چون مصرف انرژی در مغز به تعداد نورون‌ها بستگی دارد و مغز انسان تعداد بسیار زیادی نرون برای تغذیه شدن دارد.
سؤال آخر: خوب، چرا حیوانات دیگر (مثلاً گوریل‌ها) مغزشان اینقدر نورون ندارد؟ یعنی چه چیز باعث شده که تعداد نورون‌های مغز انسان اینقدر زیاد شود (و بالطبع، هوشمندتر شود) و حیوانات دیگر خیر!؟
پاسخ: احتمالاً آن‌ها نمی‌توانند میزان انرژی‌ای که نورونِ بیشتر نیاز دارد را تأمین کنند!!!!
برای درک بهتر کمی محاسبات انجام دهیم:
یک پستاندار که ۸ ساعت در روز می‌خورد، نهایتاً می‌تواند ۵۳ میلیارد نورون را تغذیه کند. آن هم در بدنی که ۲۵ کیلوگرم بیشتر نباشد. هر چقدر حجم (و وزن) بدن بیشتر شود، بدن پستاندار می‌تواند نورون‌های کمتری را تغذیه کند (چون بخشی از انرژی صرف بقیه اعضای بدن می‌شود). مثلاً یک حیوان ۱۰۰ کیلویی با ۸ ساعت خوراک در روز، ۱۲ میلیارد نورون را بیشتر نمی‌تواند تغذیه کند. مثلاً یک گوریل که ۷۵ کیلو وزن دارد، ۸.۵ ساعت در روز غذا می‌خورد تا بتواند انرژی بدنش و نورون‌ها را تأمین کند. بیشتر از این مقدار خوراک، برای موجود زنده می‌تواند خطرناک باشد. (قلب و … دائم در حال کار خواهند بود).
حالا اگر بخواهیم در مورد انسان صحبت کنیم، برای تغذیه ۸۶ میلیارد نورون، باید بیش از ۹ ساعت در روز غذا بخورد! اگر اینطور بود، من و شما اینجا نمی‌بودیم! (باید دائم در حال یافتن غذا و خوردن می‌بودیم!)
پس، حالا سؤال این است: ما واقعاً چطور با این خوراک کم اینقدر نورون را تغذیه می‌کنیم؟!
باور کنید یا نه، دلیل این، آن چیزی است که اجداد ما ۱.۵ میلیون سال پیش کشف کردند: پختن غذا!
از این جمله خیلی خوشم آمد:
To cook is to use fire to pre-digest foods outside of our body
پختن غذا یعنی استفاده از آتش برای اینکه غذا را خارج از بدن، پیش هضم کنیم!
- غذای پخته شده، نرم‌تر می‌شود و این باعث می‌شود سریع‌تر هضم و بهتر جذب بدن شود و این یعنی کسب انرژی بیشتر در زمان کمتر! (یعنی اگر قرار بود مثلاً سیب‌زمینی را نپخته بخوریم، برای همان‌قدر انرژی که الان از آن می‌گیریم باید چند برابر می‌خوردیم و بدن هم بیشتر انرژی برای هضم آن استفاده مینمود).
و این “کسب انرژی در زمان کمتر” باعث می‌شود که به جای اینکه دائم به فکر جستجوی غذا، آماده‌سازی غذا، خوردن آن، دفع آن و … باشیم، وقت آزاد بیشتری داشته باشیم و در نتیجه فرصت کافی برای انجام کارهای جالب با اطرافمان و با نورون‌هایمان داشته باشیم! (آن‌ها را آموزش دهیم که بیشتر بفهمند)
- اگر باور ندارید که ما به خاطر پختن غذا است که هوشمندتر شده‌ایم و مغزمان بزرگ‌تر و پر نورون‌تر شده است، بیایید اندازه مغز انسان را در دوران‌های مختلف مقایسه کنیم:
همانطور که می‌بینید بعد از اختراع “پختنِ غذا” مغز انسان از لحاظ اندازه و حجم، جهش خارق العاده‌ای داشته است! چون انسان توانسته انرژی لازم برای بزرگ‌تر شدن مغز و بیشتر شدن نورون‌ها را تأمین کند.
همین باعث شد که از خام‌خواری کم‌کم به کشاورزی و تمدن و الکتریسیته و … و پخت و پز برسیم و کم‌کم دنبال راه‌هایی برای کسب انرژی بیشتر در زمان کمتر باشیم که “فست‌فود” را اختراع کردیم و … چاق شدیم! بعد، راه حل لاغری را چه چیز دانستیم!؟ خوردن میوه و سبزی‌جات و خام‌خوری! (چرا؟ چون مجبور باشیم سخت‌تر و در نتیجه کمتر بخوریم و طبیعتاً لاغر شویم).
خلاصه ماجرا:
اگر یک نفر از شما پرسید که چرا ما انسان‌ها هوشمندتر هستیم؟ بگویید چون تعداد نورون‌ها در قشر مخ ما بیشتر از همه حیوانات است. بعد اگر پرسید که چرا بقیه حیوانات به آن تعداد نورون نرسیده‌اند که باهوش شوند، بگویید چون توانایی تأمین انرژی آن مقدار نورون را ندارند. بعد اگر پرسید ما چه چیزی داریم که توانایی تأمین انرژی را داریم؟ بگویید ما “پختن غذا” را یاد گرفته‌ایم.
از وقتی روی مغز مطالعه کرده‌ام، وقتی وارد آشپزخانه می‌شوم، تعظیم می‌کنم و از اجدادم به خاطر اختراع آشپزخانه تشکر می‌کنم چرا که احتمالاً همین اختراع بود که ما را “انسان” ساخت!
http://gozideh-akhbar.ir/?p=539
